Fragment z wykładu: Edukacja dziecka w świetle Antropozofii (3)

[…] Obejmuje to wszystkie moralne i niemoralne, wszystkie mądre czy głupie czyny (działania), które widzi dziecko.

Moralna rozmowa czy ostrożne upomnienia nie są tym, co w tym sensie ma na dziecko wpływ. Jest tym raczej to, co dorośli robią przed oczami dziecka. Efektem upomnienia jest kształtowanie form nie fizycznego, lecz eterycznego ciała; a to ostatnie jest do siódmego roku życia otoczone eteryczną powłoką ochronną, tak jak ciało fizyczne przed narodzinami jest otoczone fizyczną powłoką ciała matki. Czytaj dalej „Fragment z wykładu: Edukacja dziecka w świetle Antropozofii (3)”

Fragment z wykładu: Edukacja dziecka w świetle Antropozofii (2)

Są dwa magiczne słowa, które wskazują jak dziecko wchodzi w relację ze swoim środowiskiem. Są to: Naśladowanie i Przykład. Grecki filozof Arystoteles nazwał człowieka najbardziej naśladującą istotą. W żadnym okresie życia nie jest to tak prawdziwe jak w pierwszym etapie dzieciństwa, przed zmianą uzębienia. Czytaj dalej „Fragment z wykładu: Edukacja dziecka w świetle Antropozofii (2)”

Fragment z wykładu: Edukacja dziecka w świetle Antropozofii

Z fizycznymi narodzinami, ludzkie ciało fizyczne zostaje wystawione na środowisko zewnętrzne. Przed narodzinami było ono otoczone ochronną powłoką ciała matki. To, co dotychczas robiły siły i płyny otaczającego ciała matki, od teraz musi być wykonane własnymi siłami i elementami zewnętrznego świata fizycznego. Czytaj dalej „Fragment z wykładu: Edukacja dziecka w świetle Antropozofii”

Wychowanie/Sprawy, dla ogółu nierealne

Do około 7 roku życia, dziecko jest istotą naśladującą. Nie mówię tego z powodu jakiejś mistycznej skłonności do cyfry 7, ale dlatego, że zmiana uzębienia jest faktycznie ważnym momentem w całym rozwoju życia dziecka. Czytaj dalej „Wychowanie/Sprawy, dla ogółu nierealne”