Załóżmy, że mamy przed sobą dwie szklanki; jedna jest pusta, a druga wypełniona do połowy. Teraz załóżmy, że przelewamy wodę ze szklanki w połowie wypełnionej do tej pustej, a teraz wyobraźcie sobie, że przez to, co zrobiliśmy, ta w połowie pełna szklanka staje się coraz bardziej wypełniona. Materialista uznałby tego typu rzeczy za coś głupiego; ale moi drodzy przyjaciele, przy koncepcji odpowiedniej do medytacji nie jest to kwestia pytania o jej rzeczywistość, ale o to, czy stworzy ona wyobrażenie w duszy. Może to odwieźć nasze zmysły od rzeczywistości tylko dlatego, że nie odnosi się to do czegoś realnego. Może to być symbolem, szczególnie dla procesu duszy, który opisujemy jako tajemnica miłości. Proces miłości jest czymś takim, jak ta w połowie wypełniona szklanka, z której człowiek przelewa wodę do szklanki pustej, i która w ten sposób staje się coraz bardziej wypełniona. Dusza nie staje się coraz bardziej pusta, staje się pełniejsza w tej samej mierze, w jakiej oddaje; w ten sposób symbol ten może mieć wielkie znaczenie.
Źródło: link
Antropozofiablog 
Bardzo ciekawa koncepcja miłości. Osobiście uważam, że miłość należy pielęgnować, porównałabym ją do kwiatu. Na początku przypomina nasionko, z czasem z niego rodzi się piękny kwiat. Jednak jeśli zaniedbamy miłość, ten kwiat usycha, bo trzeba go codziennie podlewać i zapewniać światło. Kiedy już uschnie na zawsze, nie da się ponownie wzniecić miłości.
PolubieniePolubione przez 1 osoba